ساختار عاملی، روایی، پایایی و هنجاریابی مقیاس اختلال کم توجهی - بیش فعالی بزرگسالان در نمونه ایرانی

زمینه و هدف: تحقیقات در زمینه اختلال نقص توجه و بیش فعالی مشخص کرده است این اختلال شایع در کودکی با افزایش سن از بین نمی رود و تا بزرگسالی ادامه دارد. این مطالعه با هدف اعتباریابی و هنجاریابی مقیاس تشخیصی اختلال نقص توجه و بیش فعالی بزرگسالان در نمونه ایرانی انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه به صورت روان سنجی بر روی مراجعین دو کلینیک روانپزشکی و مغز و اعصاب تهران، در پاییز و زمستان سال 1393 (1600-1400 نفر) انجام شد. از بین مراجعین، 301 نفر با نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند مطابق فرمول حجم نمونه برحسب نسبت یا برای متغیر دو ارزشی (بیمار وغیر بیمار) انتخاب شدند و پرسشنامه مربوطه در مورد آنها اجرا گردید. از ضرایب آلفای cronbach، spearman- brown و guttman در ارزیابی پایایی و روایی همزمان و تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی جهت بررسی روایی سازه استفاده گردید. یافته ها: در این مطالعه ضریب آلفای cronbach مقیاس، 88/0 و خرده مقیاس نقص توجه، بیش فعالی و تکانشگری به ترتیب 82/0، 72/0 و 67/0 به دست آمد. ضریب همبستگی بین مقیاس فوق، پرسشنامه نقص توجه و بیش فعالی بزرگسالان (wender utah)، 59/0 بود و بین خرده مقیاس ها و پرسشنامه wender utah به ترتیب 56/0، 49/0 و 40/0 به دست آمد که هر سه معنی دار بودند (01/0p<). نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد این مقیاس دارای سه عامل با دو شاخص برارزش مطلوب می باشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد با استفاده از این مقیاس تشخیصی، متخصصین می توانند مبتلایان را تشخیص داده و درصورت نیاز درمان کنند.